Η εικαστικός, καλλονή κόρη βιομηχάνου,σύζυγος Βαρουφάκη

Η σημαντική εικαστικός Ελένη Πόταγα-Στράτου, μητέρα της Δανάης Στράτου

Μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα, με την τέχνη να παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωής της αφού , η μητέρα της είναι η εικαστικός-γλύπτρια Ελένη Πόταγα-Στράτου. Τα γλυπτά της ήταν μεγάλης κλίμακας και η παρουσία τους γέμιζε τον χώρο. Η Δανάη Στράτου βίωνε τη δημιουργία στην καθημερινότητά της.

Η Δανάη Στράτου είναι μία πολύ ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Central St. Martins College of Art and Design του Λονδίνου (1983 – 1988) και δηλώνει γλύπτρια, εικαστικός, σύζυγος, μητέρα.

- Το 1997, με την αρχιτέκτονα Αλεξάνδρα Στράτου και την αρχιτέκτονα Στέλλα Κωνσταντινίδη, ως μέλη της ομάδας D.A.ST. arteam εγκατέστησαν το "Desert Breath", ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Land Art στον πλανήτη, που καλύπτει100.000 τετραγωνικά μέτρα στην Ανατολική Σαχάρα της Αίγυπτου,στην καρδιά της ερήμου. Ένα κολοσσιαίο εικαστικό έργο τέχνης από δυο αλληλένδετες λογαριθμικές σπείρες 178 κώνων, που δεσπόζει στη μέση της Σαχάρας και παραμένει ορατό μετά από 17 χρόνια, ακόμη και από το διάστημα!

- Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 48η Biennale της Βενετίας το 1999. Επίσης, συμμετείχε στις εξής ομαδικές εκθέσεις: 1η Biennale της Βαλένθια (2001), Ισπανία, BIDA 2005, Bienal International Del Deporte En El Arte, Σεβίλλη (Ισπανία), Caravansarai 2006, International Forum of Visual Arts & Arts Events, Τασκένδη (Ουζμπεκιστάν), 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2007), συμμετοχή με το έργο «CUT – 7 διαχωριστικές γραμμές».

-Αρκετά χρόνια αργότερα,παρουσίασε μια οπτικοακουστική εγκατάσταση στους χώρους του Λουτρού των Αέρηδων στην Πλάκα, με ταυτόχρονες προβολές από βιντεοσκοπημένες εικόνες των εφτά πιο σημαντικών ποταμών της Γης, όπου το υδάτινο στοιχείο μεταμορφωνόταν σε εικόνα της ροής του σύμπαντος, σ’ ένα διαρκές εσωτερικό ταξίδι, σ’ έναν αέναο κύκλο ζωής…

- Επέλεξε να εργαστεί και να ζήσει πριν από λίγα χρόνια στο Όστιν του Τέξας, στις ΗΠΑ. Ήταν η καινούρια αρχή που έκανε μαζί με τον σύζυγό της Γιάννη Βαρουφάκη, τον γιο της Νικόλα και την κόρη της Εσμεράλδα. Μια μεγάλη πρόκληση, όπως τη χαρακτηρίζει η ίδια, για μας να δοκιμαστούν ξανά σ’ έναν νέο τόπο, που τίποτα δε σου χαρίζεται εκεί, αλλά υπάρχουν προοπτικές κι ευκαιρίες που δυστυχώς, έχουν εκλείψει στην Ελλάδα.

- Από το 2007 διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών τεχνών στην Αθήνα.

Η Δανάη Στράτου με τη Μαρίνα Φωκίδη στην έκθεση της εικαστικού στη γκαλερί Ζουμπουλάκη

-Το 2010, ίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Vital Space, μια καλλιτεχνική, διεπιστημονική πλατφόρμα που δραστηριοποιείται διεθνώς με σκοπό να προσεγγίσει τα ζωτικά ζητήματα της εποχής μας και να προβάλλει στο ευρύτερο κοινό την καλλιτεχνική οπτική.

- Η δουλειά της παρουσιάζεται συστηματικά τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές εκθέσεις διεθνώς. Δημιουργεί μεγάλης κλίμακας εικαστικές εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα τόσο σε εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς χώρους. Στη δουλειά της την απασχολούν θέματα που έχουν να κάνουν με τη φύση και το περιβάλλον και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτά. Για τις εγκαταστάσεις της χρησιμοποιεί στοιχεία της φύσης όπως χώμα, νερό, κ.ά., καθώς και διάφορες τεχνολογίες, όπως φωτογραφία, video και ήχο, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε έργου.

- Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Γαλλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Αίγυπτο.

- Μία από τις πολυσυζητημένες δουλειές της ήταν η έκθεσή της στη γκαλερί Ζουμπουλάκη το 2012 με τίτλο “It's time to open the Black Boxes!”, έχοντας ως στόχο με το έργο της να ενεργοποιήσει έναν διάλογο που θα παρακινήσει να αντιδράσουμε συλλογικά στην ακινησία που μας «παγώνει».

«Το σημαντικότερο επίτευγμά μου ήταν ν’ αγαπήσουν και να εκτιμήσουν τα παιδιά μου το έργο μου, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές υπέφεραν από αυτό, καθώς έπρεπε να με μοιράζονται μαζί του».

«Η Ελλάδα μου δεν έχει ανάγκη κανέναν μας να την εκθειάζει με κοινοτυπίες».

«Το σπίτι μου στην Αίγινα είναι το σπίτι μου. Εδώ νιώθω ευτυχήςκαιπλήρης. Με ηρεμεί, μου ανοίγει τη ματιά και την ψυχή. Όποτε είμαι εδώ και βλέπω τον ορίζοντα όλα μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση».

«Το καλοκαίρι μου το ζω συνεχώς, χειμώνα-καλοκαίρι».

«Δε θ’ αντισταθώ ποτέ σ’ ένα κομμάτι σοκολάτας».

«Δε θα ξεχάσω ποτέ κάποιες αστείες ατάκες των παιδιών μου από την παιδική τους ηλικία».

«Ευτυχία είναι το να μη χρειάζεται να σκέφτεσαι την ευτυχία».

«Απόλαυση είναι να είμαστε ξένοιαστοι με τον Γιάννη,ταξιδεύοντας στην Αίγινα οι δυο μας στο τέλος του καλοκαιριού κι αφού έχουμε περάσει όμορφα με τα παιδιά και τους φίλους μας».